Το Παραμάλι είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού, περί τα 28 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης της Λεμεσού. Μεγάλο μέρος της διοικητικής του έκτασης, στα νότια του οικισμού, περιλαμβάνεται στο έδαφος της βρετανικής στρατιωτικής βάσης Ακρωτηρίου-Επισκοπής.
Το Παραμάλι είναι κτισμένο κοντά στην ανατολική όχθη του ομώνυμου ποταμού, σε μέσο υψόμετρο 90 μέτρων.
Σύμφωνα με μια εκδοχή το όνομα Παραμάλι είναι σύνθετο με το πρώτο συνθετικό της πρόθεσης «παρά» που έχει τη σημασία του «δίπλα» και την λέξη «μάλιν» που σημαίνει «ιδιοκτησία». Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή που θεωρεί ότι η πρώτη λέξη είναι το Πέρα μάλιν και όχι το Παρα μάλιν.
Στους μεσαιωνικούς χάρτες το Παραμάλι αναφέρεται ως Piramati.
Το Παραμάλι ανήκε αρχικά, σύμφωνα με πληροφορίες στο μοναχικό τάγμα των Ναϊτών ιπποτών ενώ μετά τη διάλυση του τάγματος περιήλθε στην κυριαρχία του τάγματος των Ιωαννιτών και περιλαμβανόταν στον κατάλογο των χωριών της Μεγάλης Κουμανταρίας 1308 μεέδρα το Κολάσσι.
Σύμφωνα με πληροφορίες του ντε Μας Λατρί, από μια ενετική έκθεση του 16ου αιώνα , το Παραμάλι με τα χωριά Αλέκτορα και Ποτάμι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ήταν βασιλικό κτήμα του βαϊλάτου της Πάχνας.
Μετά από την κατάληψη της Κύπρου από τους Οθωμανούς 1570 – 1571, το Παραμάλι ανήκε στα κτήματα που είχαν κατασχεθεί, από τότε εγκαταστάθηκαν στο χωριό Οθωμανοί και το χωριό μέχρι το 1974 ήταν μικτό. Τα χρόνια που ήταν μικτό οι σχέσεις των κατοίκων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων, ήταν πολύ καλές.
Κατά την περίοδο των ενδοκοινοτικών ταραχών, στο χωριό δημιουργήθηκε Τουρκοκυπριακός θύλακας και πολλοί Ελληνοκύπριοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους μαζί με τις οικογένειες τους. Λίγοι έμειναν στο χωριό ενώ άλλοι έρχονταν μόνο για τις γεωργικές εργασίες στα χωράφια τους. Το 1974, μετά την Τουρκική εισβολή, οι Τουρκοκύπριοι κάτοικοι μετακινήθηκαν στην βόρεια πλευρά του νησιού.
Σήμερα το χωριό κατοικείται από πρόσφυγες Ελληνοκύπριους .
